بر سرمای درون

همه

      لرزش دست و دل­ام

                                از آن بود

که عشق

            پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد.

آی عشق آی عشق

چهره­ی آبی­ات پیدا نیست.

*

و خنکای مرهمی

                      بر شعله­ی زخمی

نه شور شعله

بر سرمای درون.

آی عشق آی عشق

چهره­ی سرخ­ات پیدا نیست.

*

غبار تیره­ی تسکینی

                          بر حضور وهن

و دنج رهایی

                بر گریز حضور،

سیاهی

          بر آرامش آبی

و سبزه­ی برگچه

                     بر ارغوان.

آی عشق آی عشق

رنگ آشنایت

پیدا نیست.

                  (بر سرمای درون، ابراهیم در آتش)