زورق

گاه آرزو می‌کنم که زورقی باشم برای تو

تا بدان‌جا برمت که می‌خواهی

زورقی توانا

               به تحمل باری که بر دوش داری،

زورقی که هیچ‌گاه واژگون نشود

                                          هر اندازه که ناآرام باشی

یا متلاطم باشد

                     دریایی که در آن می‌رانی.

                                                                          (مارگوت بیکل؛ ت: شاملو)

خیس

کاش می­شد مرد و زنده­ماند

بس که زندگی

                  شیرین می­تواند باشد و

                                                 نیست

کاشکی همه­چیزی

                        شعری بود

                                     برای خودم

                                                   تو

                                                      آدم­ها

شعری به­جای یأس خیس و

                                    امید نمناک

شعری به انتظار روز مهربان­تر شدن تو با من

از پس آن شب

                   که با خود

                                مهرورزیدن آغازگیری.

                                                          از خودم