خیس

کاش می­شد مرد و زنده­ماند

بس که زندگی

                  شیرین می­تواند باشد و

                                                 نیست

کاشکی همه­چیزی

                        شعری بود

                                     برای خودم

                                                   تو

                                                      آدم­ها

شعری به­جای یأس خیس و

                                    امید نمناک

شعری به انتظار روز مهربان­تر شدن تو با من

از پس آن شب

                   که با خود

                                مهرورزیدن آغازگیری.

                                                          از خودم