شعری از ضیاء موحد

شعری، خدای را

بی

"خیلی دلم گرفته"

شعری در ستایش از لبخند

از سلام

و لذتی که دارد یک جرعه چای گرم

همراه یک رباعی خیام

شعری،

نزدیک تاب کودک در پارک

پهلوی خنده­ی نگران مادران

شعری که کودکان را بازیگوش­تر کند

دیروز کاغذی را شاعر سیاه­کرد

امروز

کاغذ سفید بود

شب واژه­ها گریخته بودند

شعری که واژه­ها را با هم مهربان کند

شعری که واژه­ها را آبی کند

هوا را پاک

چین کاغذ را صاف

شعری که باغبان چو بخواند به خشکسال

گندم به شوره­زار بروید

شعری

خدای را

شعری عاشقانه

شعری ناممکن در این دیار.

                                  از کتاب نردبان اندر بیابان