بخند

به چرک می­نشیند

                       خنده

به نوار زخم­بندی­اش ار

                             ببندی.

رهایش کن

رهایش کن

              اگر چند

قیقوله­ی دیو

               آشفته می­شود.

**

چمن است این

چمن است

با لکه­های آتش خون گل

بگو چمن است این، تیماج سبز میرغضب نیست

حتا اگر

      دیری­ست

                  تا بهار

بر این مسلخ

بر نگذشته باشد.

**

تا خنده­ی مجروح­ات به چرک اندر ننشیند

رهایش کن

چون ما

        رهایش کن!

                                    (تعویذ، ابراهیم در آتش)