پیغام

دیرگاهی‌ست زمین مرده ست

و به قندیل کبود

روشنان فلکی

در فساد ظلمات افسردست.

ما ولیکن

           گویی می‌دانیم

که به دنبال چه ایم،

لیک اگر چند بدان

نمی‌اندیشیم

در عمل گویی مردانی هستیم

کز اراده‌ی خود پیش ایم.

***

اگر از من شنوایی داری

                              می‌گویم

هر کسی قطره‌ی خردی‌ست در این رود عظیم

که به تنهایی بی‌معنی و بی‌خاصیت است،

و فشار آب است

                     آن ناچاری

که جهت بخش حقیقی‌ست.

ابلهان

       بگذار

             اسمش را

                          تقدیر کنند.

                                                                (پیغام؛ مدایح بی‌صله)