اندکی بدی در نهادِ تو
اندکی بدی در نهادِ من
اندکی بدی در نهادِ ما... ــ
و لعنت جاودانه بر تبار انسان فرود می‌آید.
آب‌ریزی کوچک به هر سراچه ــ هرچند که خلوت‌گاهِ عشقی باشد ــ
شهر را
از برای آنکه به گنداب درنشیند
کفایت است.
(۸ ٬ آیدا: درخت و خنجر و خاطره)
وبلاگ قشنگی داری خوشحال میشم به من سر بزنی ونظر تو راجب عشق متعا لی بگی
... و لعنت جاودانه بر ...
اگه گفتی بقیه اش چیه؟