اگه بارون بزنه!

دیگه ده مثل قدیم نیس که از آب دُر می‌گرفت

باغاش انگار باهارا از شکوفه گُر می‌گرفت:

آب به چشمه! حالا رعیت سرِ آب خون می‌کنه

واسه چار چیکه ی آب، چل تا رو بی جون می‌کنه.

نعشا می گندن و می پوسن و شالی می سوزه

پای دار قاتل بی چاره همون جور تو هوا چش می دوزه.

_ «چی می جوره تو هوا؟

     رفته تو فکر خدا؟...»

_ «نه برادر! تو نخِ ابره که بارون بزنه

     شالی از خشکی درآد، پوکِ نشادون بزنه:

     اگه بارون بزنه!

     آخ! اگه بارون بزنه!».

                                     (قصه‌ی دخترای ننه دریا، باغ آینه)