در سرزمین حسرت معجزه یی فرود آمد
[ و این خود دیگرگونه معجزتی بود].
فریاد کردم:
«- ای مسافر!
با من از زنجیریانِ بخت که چنان سهمناک دوست می داشتم
این مایه ستیزه چرا رفت؟
با ایشان چه می بایدم کرد؟»
«- بر ایشان مگیر!»
چنین گفت و چنین کردم.
لایه ی تیره فرو نشست
آب گیر کدر
صافی شد
و سنگ ریزه های زمزمه
در ژرفای زلال
درخشید
دندان های خشم
به لبخندی
زیبا شد
رنج دیرینه
همه کینه هایش را
خندید
پای آبله
در چمن زاران آفتاب
فرود آمدم
بی آنکه از شب ناآشتی
داغ سیاهی برجگر نهاده باشم.
سلام کاوه ی عزیز . سال نو مبارک . امیدوارم همیشه سبز و مهربون باشی .
اولین باریه که به وبت میام و خوشحالم که پام به اینجا باز شده !
سری به ما بزن . موفق باشی . یا علی